Drodzy naukowcy, witam Was bardzo serdecznie. Przed nami ostatnie spotkanie z projektu rozwijającego mózg.
- Rozruch
Oprzyj się plecami o ścianę. Ściągnij łopatki do tyłu – klatka piersiowa otwarta, szeroka. Kręgosłup prosto, głowa lekko uniesiona. Postawa, która wymusza oparcie się o ścianę, to prawidłowa postawa do chodzenia. Zacznij chodzić, zachowując taką wyprostowaną i otwartą sylwetkę-ok.2 minut.
- Relaks i docieranie do zasobów
Połóż się na plecach, ramiona swobodnie ułóż wzdłuż tułowia, nogi ugnij, stopy oprzyj na podłodze i zacznij naśladować syczenie węża: wdech przez nos, wydech przez usta z głośnym, długim syczeniem „haaaaaa”.
Rozluźnij ciało… I kiedy jesteś tak rozluźniony, powiedz sobie w myślach JA ISTNIEJĘ, ŻYCIE WE MNIE ISTNIEJE… I odczuj, co się w Tobie dzieje… Czy mały, czy duży JA ISTNIEJĘ, ŻYCIE WE MNIE ISTNIEJE… Czy smutny, czy wesoły JA ISTNIEJĘ, ŻYCIE WE MNIE ISTNIEJE… Czy mam dobre oceny, czy złe JA ISTNIEJĘ, ŻYCIE WE MNIE ISTNIEJE… Czy mądry, czy głupi JA ISTNIEJĘ, ŻYCIE WE MNIE ISTNIEJE… Czy udaje mi się JA ISTNIEJĘ, ŻYCIE WE MNIE ISTNIEJE…
Pomyśl teraz o kimś kogo lubisz… I uświadom sobie, że jest w nim ISTNIENIE… ON ISTNIEJE… Czy wesoły, czy smutny ON ISTNIEJE… Czy taki, czy owaki ON ISTNIEJE… Czy robi coś dobrze, czy źle ON ISTNIEJE… Odprężaj się i wychodź poza wszelkie błędne identyfikacje…
Pomyśl teraz o kimś, kogo nie lubisz… I uświadom sobie, że jest w nim ISTNIENIE… ON ISTNIEJE… Czy wesoły, czy smutny ON ISTNIEJE… Czy taki, czy owaki ON ISTNIEJE… Czy robi coś dobrze, czy źle ON ISTNIEJE… Odprężaj się i wychodź poza wszelkie błędne identyfikacje… TY ISTNIEJESZ I WSZYSTKO ISTNIEJE…
Weź głęboki wdech… i wydech…
Stan zasobów jest po to, żeby przypomnieć sobie, że mam mózg, który uczy się i tworząc nowe połączenia, staje się bystrzejszy i inteligentniejszy.
- Koncentracja na punkcie – 4 min (ustawiamy czas na minutniku).
Odprężaj ciało,
wychodź poza strumień myśli,
oddychaj.
To ćwiczenie wzmocni Twoją silna wolę, koncentrację, myślenie…
- Praca z segregatorem – wykonaj ćwiczenia na s. 137 – 141.
- Kości
- 6 - 10 kości – zadaniem jest uświadomić sobie widziane sumy.
- 5 – 6 kości – zadaniem jest widzieć dziesiątki(suma dwóch oczek na dwóch kostkach).
- Ponownie 6 -10 kości.
- Trening czytania.
Weź dowolną książkę i wskaźnik. Pamiętaj o położeniu książki pod kątem. Możesz cichutko włączyć muzykę barokową. Ustaw minutnik. Trening potrwa 15 minut.
- Kartkowanie– czyli przeskoki ze strony na stronę:
- 1 min normalnie,
- 1 min tekst odwrócony do góry nogami.
- Śledzenie węża - zygzak. Suń wskaźnikiem po każdej stronie tekstu, robiąc nim ruchy podobne do ruchów wijącego się węża.
- 1 min normalnie,
- 1 min tekst odwrócony do góry nogami,
- 1 min normalnie.
- 2 fiksacje na wers – oczy i wskaźnik zatrzymują się 2 razy pod każdym wersem. Rozpoznawaj 3 -4 wyrazy na każde zatrzymanie oka.
- 1 min normalnie,
- 1 min tekst odwrócony do góry nogami,
- 2 min normalnie.
- Ciągnięcie wskaźnika – podkreślaj wskaźnikiem każdy wers, dostrzegaj ostro wszystkie wyrazy
- 1 min normalnie,
- 1 min tekst odwrócony do góry nogami,
- 4 min normalnie.
- Czytanie tekstu „Czym jest dźwięk” - mierzenie tempa czytania – s. 142 w segregatorze. Czytaj tekst ze wskaźnikiem. Poproś rodziców o zmierzenie czasu czytania. Zapisz go pod tekstem.
- Rysowanie emocji – poproś rodziców lub starsze rodzeństwo, żeby puścili Ci fragmenty (2 – 3 min) różnych gatunków muzyki – od ciężkiego rocka do muzyki klasycznej i relaksacyjnej. Zadaniem waszym jest narysować ilustrację do wybranego rodzaju muzyki. Przypominam, że użyte kolory też mają znaczenie. Prześlij mi zdjęcie rysunku.
Dbaj o swój umysł i słuchaj muzyki, która będzie Cię harmonizowała…
Zwróć uwagę, że są dźwięki, które powodują, że dobrze się czujesz… Jakie to są dźwięki? Śpiew ptaków, piosenki ulubionego piosenkarza… Są też takie dźwięki, które powodują, że czujesz się gorzej… Hałas, nieprzyjemny gwizd.
- Trening domowy 145 – 148
Nie zapomnij o codziennym wykonywaniu ćwiczeń ze wskaźnikiem i kośćmi.
Dziękuję za wytrwałość i zaangażowanie podczas zajęć. Myślę, że wykonywane zadania były interesujące i ciekawe, a ich rozwiązywanie sprawiało Wam wiele radości i satysfakcji. To dzięki nim Wasz mózg stał się bystrzejszy, a wy inteligentniejsi. Pamiętajcie jednak, że inteligencja nie jest cechą daną raz na zawsze, tylko zdolnością, która rozwija się dzięki pracy umysłowej. W związku z tym życzę Wam ambitnych wyzwań.
Pozdrawiam, Ewa Sapieszko