Zaczynamy od ćwiczeń znanych:

Kartkowanie- Kilka przeskoków ze strony na stronę-

Dostrzegaj grupy wyrazów, które wskazuje wskaźnik.

Możesz zacząć rozpoznawać pojedyncze wyrazy, ale nie to jest tutaj celem. Rób to coraz szybciej.

1 min tekst odwrócony do góry nogami1 min normalnie.

A teraz krótka przerwa na kostki.

Wracamy do czytania.

Ciągnięcie wskaźnika.

Podkreślaj wskaźnikiem każdy wers, dostrzegaj ostro wszystkie wyrazy

Odwróć książkę do góry nogami.

Podkreślaj wskaźnikiem każdy wers,

dostrzegaj ostro wszystkie wyrazy. Dostrzegaj wszystkie wyrazy w wersie.

Możesz zacząć rozpoznawać znaczenia wyrazów. Ćwiczenie wykonuj przez 2 min normalnie1 min tekst odwrócony do

góry nogami4 min normalnie.

Teraz twój inteligentny mózg się uczy. Nawet jeżeli ci się

wydaje, że nic się nie dzieje, to wiedz, że mózg nigdy

nie pozostaje obojętny na środowisko. Czy chcesz,

czy nie, twój mózg teraz jest zmobilizowany w 100%. Tworzy nowe połączenia, obserwuje zwraca uwagę, kiedy oko staje, zawiesza się.

Pracują oczy, nie głowa. Śpiewamy. Łapiemy rytm i przyśpieszamy. Gubimy rytm, zwalniamy, łapiemy rytm i przyśpieszamy. I tak cały czas. Zwalniamy i przyśpieszamy. Ciało rozluźnione. Mózg się uczy.

Jest bardzo inteligentny.

Teraz kolejna technika, którą poznamy.

Dwie fiksacje na wers. Najpierw wskazujemy wskaźnikiem jedną połówkę wersu. Zacznij tak wskazywać, szybko przeskakując z jednego kawałka wersu na drugi. Jak maszyna do szycia... Oczy przeskakują prawo –lewo, prawo

-lewo, szybciutko za wskaźnikiem. Każdy wers ważny. Uderzaj wskaźnikiem w każdy wers, żadnego nie opuszczaj. Wskazujesz i widzisz ostro wyrazy, które wskazuje wskaźnik, czasem to pół wersu, czasem mniej. Przyspieszamy na moment bardzo, bardzo, trzymaj tempo, trzymaj tempo i znów zwracamy

uwagę, by ostrzej widzieć kawałki wersów. A teraz przyspieszamy tak bardzo, by oczy prawie nie nadążały za wskaźnikiem. I znów widzimy wyraźnie te grupy wyrazów. Tak samo ćwiczymy teraz na odwróconym tekście. Po chwili wracamy na normalny układ tekstu. Utrzymujesz tę prędkość, ale stopniowo dajesz coraz większą uwagę i ciekawość temu, co dostrzegasz. Masz wrażenie, że za każdym dotknięciem rozpoznajesz znaczenie jakiegoś wyrazu, dwóch czy trzech wyrazów, że są ci znajome, że gdzieś już je widziałeś, że wiesz, co znaczą, po kształcie. Dzieje się tak? To dobrze...

Zaczynamy przeciągać wskaźnik pod wersami, najpierw bardzo szybko, tak, by widzieć ostro mijane wyrazy. Stajesz się bardziej uważny i ciekawy, co tam jest w tym tekście napisane, zaczynasz stopniowo coraz więcej rozpoznawać,

rozumieć. Utrzymujesz tę prędkość, ale stopniowo dajesz coraz większą uwagę i ciekawość temu, co dostrzegasz. Przeciągamy wskaźnikiem pod każdym wersem, podkreślając linijki jak najszybciej. Oczy podążają za wskaźnikiem, to on nadaje tempo. A ty widzisz wyraźnie wyrazy, które mijasz tak szybko.

Czasami czujesz, że je znasz, czasami nie. Przyspiesz teraz, jak najbardziej potrafisz. Tak jak rozpędzona wyścigówka, kiedy ważna jest prędkość. Zwróć tylko uwagę, by oczy pilnowały ruchu wskaźnika.

A teraz zaczynasz widzieć znów wyraźniej, samochód zwalnia, by kierowca rozejrzał się, co mija po drodze. A teraz tak samochód jedzie, żeby kierowca wiedział, jakie budynki mija, jakie drzewa, co jakiś czas je rozpoznaje, co jakiś czas je pomija. Przeciągamy wskaźnik energicznie, rozpoznajemy znaczenia, które mijamy, „ach, znam te wyrazy”.

 Teraz zamknij oczy. Weź głęboki wdech i wydech.

Kiedy po intensywnym wysiłku zamykam oczy

Mój mózg efekty treningu jednoczy.

Trening skończony –jestem odprężony/Trening czytania skończyła

m i się odprężyłam

Ta chwila gdy zamykam oczy

To nagroda dla mózgu za jego wyczyn.

Powoli otwórzcie oczy!

 Proponuję zadania:

TEKST ”Wszechświat”, Test str.66